Inmiddels ben ik er dus achter dat ik niet voor iedereen een geschikte coach ben. Nu dit volledig tot mij doordringt, komt de vraag: ‘voor wie dan wel?’ steeds meer in mij op. Eigenlijk weet ik vooral heel goed wat ik niet meer wil.
Maar wat wil ik wel? Wie en waar specifiek?
Ik wandel met een klant-vriend door het bos en bespreek met hem mijn zoektocht.
De dag ervoor was ik op de Zuidas. Lunchen bij Limon (aanrader) en een inspirerend gesprek met een bijzondere vrouw. Ik laad er van op. Opladen op de Zuidas. Hoe kan dat?
Het is niet voor het eerst. Maar ik heb er nog nooit over nagedacht. Ik ben preferred coach bij een paar bedrijven op de Zuidas. Als ik deze bedrijven bezoek word ik heel blij. Ik weet niet goed wat het is. Het Zuidas wereldje, ik geniet ervan. Misschien komt het omdat ik er niet werk. Ik ben slechts op bezoek. Ik excuseer mij bij voorbaat.
Eigenlijk mag dat niet van mezelf. Blij worden van de Zuidas. Die enorme over-de-top-gebouwen, de piramides van deze tijd. Is dat niet het summum van oppervlakkigheid en geld verspilling? Mag ik blij worden van een marmeren wachthal? En die mooi aangeklede mensen? De gadgets, die betaald worden van idioot hoge bonussen en salarissen? De luxe?
‘De Snuifas’, zegt mijn zus opgewekt.
Zelfverrijking. Uitgeputte jonge talentvolle mensen. Je wordt er zo maar afgedankt. Up or Out. Hard. Liefdeloos. Dat is er ook.
Maar toch….De Zuidas heeft een bepaald sfeertje. Het heeft iets wat ik leuk vind.
Maar hoe past dit bij wat ik belangrijk vind in mijn werk? Leven en leiden vanuit je hart? Je schaduw aanschouwen, eerlijk zijn en diep willen gaan, omdat daar geoogst kan worden? Dit zijn toch niet thema’s die je direct aan de Zuidas verbindt.
Mijn klant-vriend kijkt me grijnzend aan.
‘Ik begrijp wel waarom de Zuidas een aantrekkingskracht op jou heeft.’
Ik kijk hem niet begrijpend aan.
‘Er is daar een enorme leegte op te vullen.’
Opeens begint het te dagen.
Ik vul mijn eigen leegtes ook op met werk, schoenen, kleding, of fanatiek worden in iets.
Zonder dat ik het doorheb.
Maar als ik het doorheb, dan doe ik er wat aan.
Omdat ik leegtes wil vullen met mijn hart.
Ik wil voelen, zodat ik kan genieten van het leven.
Echt genieten.
Omdat er niets meer opgevuld hoeft te worden.
Met wat dan ook.
Mijn coachees van de Zuidas hebben dit ook.
Het zijn slimme, vlotte en hardwerkende mensen.
Waar de gevoelskant onderwater is gegaan en onder het drukke bestaan een leegte zit. Op een gegeven moment popt dat op en krijgen zij er last van.
Ik heb ook klanten die bewust op de Zuidas werken omdat ze geloven daar de grootste impact te kunnen maken in het veranderen van deze ‘harde ego wereld’. Zij voelen zich een buitenbeentje en willen zich staande houden.
Coaching kan je leren om dicht bij jezelf te blijven en vanuit je hart te leven.
Dat kan natuurlijk ook op de Zuidas. Het vraagt wel dat je stevig in je schoenen staat om de verleidingen van het Ego te trotseren. Het Ego van anderen én van jezelf. Het Ego geeft zich niet zomaar gewonnen.
Dus dat is een interessante uitdaging.
De liefde versterken daar waar sterke Ego’s actief zijn, zoals bijvoorbeeld op de Zuidas, daar heb ik lol in.
Als je er aan toe bent vind ik het leuk als je komt. Ook in Egoland kun je leven vanuit je hart.
Annemarie Baltus
~26 maart 2019
