‘Wat is eigenlijk de bron van deze theorie?’, vraagt een deelnemer, als ik vol enthousiasme het verschil uitleg tussen je Ego en je Ware Zelf.
Ik haat die vraag.
Mijn bronnen zijn namelijk niet wetenschappelijk onderbouwd. Mijn doelgroep is daar echter wel gevoelig voor. Ik dus ook. Ik wil dat mensen zich open blijven stellen en niet afhaken omdat iets niet wetenschappelijk genoeg zou zijn.
Ik hoor mezelf een antwoord in elkaar draaien om het zo ‘wetenschappelijk’ mogelijk te laten lijken. Wat natuurlijk niet overkomt, omdat het niet wetenschappelijk is. Hoewel mijn deelnemers niet achterlijk zijn, zeggen ze er niets over.
We gaan een oefening doen en een deelnemer, die wetenschappelijk bewijs niet zo belangrijk vindt, zegt tegen mij: ‘Het feit dat het niet wetenschappelijk is bewezen, betekent niet dat het niet waar is.’
Dat vind ik ook, maar toch.
Het zit mij niet lekker. Ik wil namelijk gewoon kunnen zeggen wat mijn niet-wetenschappelijke-bronnen zijn. Maar ik ben bang dat ik word afgewezen en dat de bron als zweverig en dus van weinig waarde wordt weggezet. Ik wil graag dat deelnemers aannemen wat ik zeg of deel. Er zit zoveel meer in hen en het is mijn werk om dat eruit te halen. Ik zie hun vermogens en ik wil niet dat ze in een beperkt deel van zichzelf blijven hangen.
Als iets wetenschappelijk bewezen is, dan staan deelnemers eerder voor de theorie open. Denk ik, dat is aanname. Bij sommigen is dat overigens ook echt zo. Die zitten, eerlijk gezegd, ook het meest vast in de beperking. Dat gaat nu eenmaal samen. Voor sommige mensen is zelfs ‘gevoel’ al zweverig.
De volgende dag heb ik bij mijn stoel mijn belangrijkste bronboeken neergelegd.
~ Alle 300 lezingen van Eva Pierrakos
~ Het boek: Een cursus in wonderen
~ Het boek: Ik ben / Zijn van Nisargadatta Maharaj
Bronboeken zijn boeken waarvan de schrijver uit de bron plukt. Het is doorgegeven informatie uit het onbewuste. Eva Pierrakos faciliteerde een stem, wat resulteerde in 300 lezingen over de jaren heen. Helen Schucman en William Thetford waren professoren in de klinische psychologie. Schucman kreeg een stem door en dacht zelf in eerste instantie dat ze gek werd. Gedurende zeven jaar heeft zij genoteerd wat die stem aan haar doorgaf. Thetford heeft dit alles uitgetypt. Allebei beschouwden zij de cursus als hun levenswerk. ‘Een cursus in wonderen’ wordt wereldwijd door miljoenen mensen bestudeerd. Nisargadatta Maharaj was een verlichte goeroe uit India. Het boek ‘Ik ben / Zijn’ is geweldige informatie over hoe je vanuit je waarnemer kunt leven. Dit materiaal vormt de basis van mijn werk.
Bronboeken zijn tijdloos en gaan over de essentie van het bestaan.
Deze bronboeken spreken niet iedereen aan, maar er zijn vele schrijvers die dit basis materiaal toegankelijk maken voor een groter publiek (bijv. Eckhart Tolle, de kracht van het NU).
Voor de groep claim ik dat er werkelijk niets van wat ik doe wetenschappelijk is onderbouwd. Helemaal niets. Niets van mijn programma’s, niets van mijn e-learning. Helemaal niets.
Ik laat alle boeken zien en ik kom er vol voor uit.
Het raakt mij. Het is heel lastig om steeds maar weer het gevoel te hebben, dat ik moet ontkennen dat al mijn wijsheid uit het onzichtbare komt. Ik heb er een dubbele relatie mee. Boeken die niet uit de bron komen, vind ik vaak niet interessant, omdat het aan de oppervlakte blijft. Ik wil tot de diepste kern komen en eerlijk gezegd, zelf ben ik ook een doorgeefluik uit de bron. Mijn succes is hierop gebaseerd.
Er wordt ademloos geluisterd. Niemand is verbaasd. Niemand knapt af op het gebrek aan wetenschappelijk bewijs.
Na afloop van de sessie komt de deelnemer-van-de-vraag naar me toe.
‘Ik stelde de vraag alleen maar omdat ik er meer over wilde weten. Niet of het werkelijk wetenschappelijk was onderbouwd.’
Dat kan natuurlijk ook.
Die optie was niet eens in mij opgekomen.
Ik moet er verschrikkelijk om lachen.
Weer een projectie opgelost.
~Annemarie Baltus~
september 2020
Annemarie is executive coach en leiderschapsontwikkelaar. Zij werkt voor leiders die vanuit hun hart willen leiden en bereid zijn het innerlijk werk te doen wat daarvoor nodig is.
