Voor de coaching en in mijn groepen krijg ik steeds meer mensen met een migratieachtergrond. Ik vind dat super fijn. Gelukkig zij ook. Het geeft mij de kans om mijn eigen denkkader op te rekken. Ik wil namelijk een wereldburger worden.
Mensen met een migratieachtergrond zijn vaak meesters in het aanpassen om te overleven. Zij zijn altijd gericht op de omgeving en checken of zij veilig zijn. De continue alertheid op je omgeving is als leider een voordeel. Mits je leert om de onderstroom om te zetten. Van angst naar vertrouwen. Dat vraagt innerlijk werk. Angst overwin je niet door te vechten. Je overwint angst door te kiezen voor liefde.
Een wereldburger worden is in mijn geval een hele uitdaging. Ik kom uit een oer Hollands gezin: aardappels, vlees, groente en met de vakantie naar een camping in Frankrijk. Daarnaast hou ik niet zo van reizen.
‘Bij wie voel jij je thuis?’ vraag ik aan B.. Hij denkt er even over na. ‘Bij mensen van mijn leeftijd uit een oorlogsgebied’, zegt hij, ‘daar kan ik goed mee schakelen, die weten meteen wat er is.’
Ik snap dat wel. Als mensen hebben meegemaakt wat jij hebt meegemaakt is er een natuurlijk begrip, omdat je dat van binnen voelt. Natural understanding. Ik heb dat zelf ook. Het is vertrouwd op eigen grond. Het is je thuisland, maar het maakt je geen wereldburger.
Ik heb geen oorlog meegemaakt. Ik ben niet gevlucht met mijn ouders. Ik ben geen moslima en kom niet van het platteland in Marokko. Mijn vader is geen gastarbeider. Mijn moeder is niet uitgehuwelijkt en er wordt van mij niet verwacht dat ik een hoofddoek draag. Mijn voorouders zijn geen slaaf geweest. Ik zou dus ook niet weten hoe dit van binnen allemaal voelt. Het is ver van mijn bed.
Ik word voorzichtig, als ik de ander niet kan lezen en helemaal geen idee heb van de binnenkant. Ik heb dan nergens houvast. Tegelijkertijd wil ik diepgang in de gesprekken en wil ik niemand onbedoeld kwetsen.
Ik heb dan precies het probleem van mensen met een migratieachtergrond.
Hoe kan ik me nu zo thuis voelen bij mezelf, dat niemand meer een vreemde is? Ik weet het antwoord wel. Ik mag naar binnen keren en naar mijn hart luisteren. Als ik eerlijk ben en oprecht, mijn hart laat spreken, dan kan ik het eigenlijk niet verkeerd doen.
B. denkt er net zo over.
Ik vertel aan B. over mijn ambitie.
‘Om wereldburger te worden moet je ruimdenkend zijn’, zegt hij, ‘ruim-denken bereik je door een houding van niet- oordelen en dat heeft niets met veel reizen te maken. Ik zie overal geblokte mensen en dat heeft weer niets met de cultuur te maken.’
Narrow minded mensen zijn dus overal.
Van ruimdenkendheid word ik een wereldburger.
Gelukkig en wat een opluchting.
Mijn vakantiehuis op Texel hoeft niet in de verkoop.
~Annemarie Baltus~
januari 2021
