Vaak zijn de lessen die in de coaching naar voren komen juist ook voor mezelf bedoeld. Vandaag in de coaching met J. kwam bijvoorbeeld naar voren hoe makkelijk wij de buitenwereld de schuld geven van onrecht wat ons is aangedaan. Terwijl het er vaak op aan komt dat wij niet goed naar onszelf hebben geluisterd en valse hoop halen uit of ons vastklampen aan zaken buiten onszelf.
Soms is dat valse hoop: je hebt een goed sollicitatiegesprek gevoerd, maar je voelt ook ergens diep van binnen dat je die baan niet gaat krijgen. Iedereen om je heen is ervan overtuigd: jij bent de beste persoon voor die plek! En daar klamp je je dan aan vast. Ondertussen is er in jou ook een zachte stem, die niet schreeuwt, maar roept en wacht tot jij luistert. Alleen wil je Ego dat niet horen.
En dan hoor je dat je die baan niet krijgt en ben je enorm teleurgesteld in iedereen, behalve jezelf natuurlijk (alhoewel diep van binnen…). Voer voor een bron van frustratie en de ervaring wordt een oude koe, die je nog jaren met je mee kunt slepen en uit de kast kunt halen als het nodig is. Gevolg is dat je je niet meer open durft te stellen voor wat het leven je echt te bieden heeft. Andersom kan het ook. Er is dan een innerlijke stem die vol van vertrouwen zacht roept, en wacht tot je luistert. Een stem die innerlijk zeker weet: het is goed. Geen stem die relativeert of overschreeuwt, maar een hele diepe stem.
Dat is de stem die bij mij vaak actief is in januari en waar mijn hele Ego zich tegen verzet, omdat ik ZEKER wil weten dat het goed komt. MET GARANTIES. Ik ben namelijk een ondernemer met een enorme angst voor tekort (overgehouden aan een faillissement van mijn ouders). Als het jaar begint en ik in januari nog geen enkel idee heb over hoe het jaar gaat worden, geeft dat bij mij altijd een innerlijke onrust. Irritant. Een lesje overgave en vertrouwen onderga ik dan. Mezelf openen voor wat het nieuwe jaar gaat brengen.
En ook dit jaar ben ik nog niet zo ver als ik had gehoopt. Dus ik was heel blij met J vanmorgen. Het lesje heeft mijn eigen vertrouwen gesterkt. Ik ben ook heel blij met R. Hij heeft mij er ooit op gewezen dat dit gewoon bij januari hoort. En dat ik mijn onzekerheid dus ook niet hoef op te blazen.
De lezing (230) van Eva Pierrakos past bij dit thema. Ik citeer een paar alinea’s uit deze lezing:
“ De drang tot ontplooiing houdt een bereidheid tot verandering in. Jullie weten allemaal dat er in de menselijke ziel een tegenkracht werkzaam is, en dat is de angst voor verandering. Velen van jullie kunnen deze angst heel goed voelen. En ik zeg jullie dat het van even groot belang is contact te krijgen met de dieper gelegen drang, de diepere expressie van je ziel die voortdurend streeft naar verandering. Je kunt jezelf niet uitdrukken zonder dat er iets verandert.
Toch heeft het menselijk bewustzijn al heel lang geleden een massabeeld in het leven geroepen, dat zo diep in de menselijke psyche verankerd zit dat we er nog steeds niet van verlost zijn. Dat massabeeld zegt ons dat verandering iets is om bang voor te zijn. Dit beeld creëert in de menselijke geest een klimaat dat je zou kunnen vergelijken met een fysieke belemmering die het menselijk organisme in zijn natuurlijke ontplooiing in de weg staat. De ruimte die dit beeld toelaat is zo beperkt, dat de natuurlijke neiging tot expansie zich niet kan manifesteren. De overtuiging die door dit massabeeld in stand wordt gehouden is, dat alleen wat hetzelfde blijft veilig is.
Als je gelooft dat verandering iets is om bang voor te zijn, onttrek je daarmee alle kracht aan de spirituele en psychische musculatuur van je organisme. Je veroordeelt jezelf zo tot stilstand, je kunt je niet ontplooien en durft amper nog adem te halen, om vooral maar niets te laten veranderen. En dat is nu, in allerlei gradaties, precies de toestand waarin de mens zich bevindt. Het is van het grootste belang om in jezelf dit nieuwe bewustzijn te ontwikkelen, waarbij je niet bang bent voor verandering, maar er juist vertrouwen in hebt als iets dat volkomen natuurlijk en gewenst is.
Als je je bewustzijn nader onderzoekt, zul je altijd, hoe dan ook, wel ergens zo’n blinde reactie tegenkomen waaruit de overtuiging spreekt, dat je je maar beter niet kunt bewegen als je jezelf niet in gevaar wilt brengen. Vertrouwen op het leven is precies het tegenovergestelde daarvan. Je moet beginnen met je heel weloverwogen, gericht en bewust een beeld te vormen van verandering als een aantrekkelijk en heerlijk gebeuren. Dit is een beweging waardoor je aanspraak maakt op verdere verwezenlijking van vreugdevolle ervaringen. Ik wil graag dat je deze woorden onthoudt en ze voor eens en voor altijd in je ziel prent. Als je dat doet, zul je niet langer je natuurlijke neiging blokkeren om met de groeiende stroom van je eigen zelfexpressie mee te gaan; naar meer eenheid binnen jezelf; naar meer vrede, een diepere sereniteit; naar een grotere vreugde, meer creativiteit, meer heelheid.
Naarmate je groeit en je wantrouwen jegens verandering overwint, zul je die verandering, ontwikkeling en ontplooiing in jezelf niet langer tegenwerken. Dan ga je het universum en het hele leven als door en door betrouwbaar, als heel aantrekkelijk, mooi en veilig ervaren. Het morgen waar je bang voor was, kan een heerlijk vandaag worden. Al weet je niet wat er achter de sluier van de zogenaamde dood ligt, je hoeft er ook niet bang voor te zijn. Andere levenservaringen, die ooit in de onbekende toekomst verborgen lagen, zijn nu een vreugdevol heden geworden. Bijgevolg kun je ook vertrouwen op de toekomst die nu nog onbekend is.”
Ik zeg: “niets meer aan toevoegen.”
~ Annemarie Baltus
13 januari 2016
