Wij zijn nu al weer een maand terug uit Portugal. De eerste openbaringen zijn geland en nu is het tijd om het (ongewenste) patroon blijvend te veranderen, om het patroon in een nieuwe groef te laten lopen. De laatste dag in Portugal schreef ik in mijn dagboek: “Ik hoop dat de tijd me niet gaat grijpen als ik weer thuis ben.” Ik bedoel daarmee dat ik mezelf verlies in de tijd en uit het nu ga.
Er is namelijk een andere laag, die ik heel goed ken, waar een hele diepe rust en stilte is, en van waaruit het leven zich via mij ontvouwt. Als ik daar ben, dan is het stil in mij. Ik wacht als ik moet wachten en handel als dat nodig is. Ik ben dan in de stroom van het leven en laat het leven zich ontvouwen zoals het komt. Het is een rustige staat van zijn, van waaruit je bij de oorsprong bent van het leven. De ECIW (een cursus in wonderen) spreekt niet voor niets over ‘heilige stilte’. Ik kan dan ‘bijhouden’ wat er gebeurt. Ik blijf in verbinding met mensen, wat voor ontmoeting er ook is, en ik blijf rustig ongeacht de omstandigheden. Ik ben dan verbonden met mijn eigen fundament en sta op mijn eigen grond.
Als je nu denkt dat dit passief is, dan is dat niet wat ik bedoel. Leven is nooit een statische toestand. Denk maar eens aan het woord ‘leven’ en voel wat het in je oproept. Stagnatie is een signaal dat je de energiestroom blokkeert en bent afgesloten van jouw levensenergie. Stagnatie vindt plaats in een oppervlakkige laag, hoe hardnekkig die stagnatie ook kan zijn. Op een dieper niveau is stagnatie verzet tegen de waarheid. Je wilt niet wat er komt. Daarmee blokkeer je de zuivere levensstroom. Als je in jezelf verzet ervaart, stel je dan open voor een diepere waarheid, zodat die in jou ontsloten kan worden en jij weer dichter bij je essentie komt.
De beweging van het leven vind ik soms ook heel irritant. Dan heb ik die levende stilte bereikt, maar helaas is dat geen statische toestand. Het verdwijnt soms net zo snel als het gekomen is! En mag ik zelf weer aan de bak door mijn bewustzijn te verruimen: Voelen, de situatie doorleven, durven vragen wat ik echt wil.
Deze hele rustige laag is gesloten als ik me laat grijpen door de tijd en met mijn aandacht naar de toekomst ga. Dit gebeurt als ik druk ervaar, door bijvoorbeeld gebrek aan voldoende tijd of dat er iets van me wordt gevraagd waarvan ik denk dat ik het niet waar kan maken, dan komt er stress en dan grijpt de tijd mij. Ik verlies mezelf, ik word onrustig, gestrest en ongeduldig. Ik vind dan iedereen te langzaam.
Hoe kom ik dan weer terug bij de levende stilte? Ik heb verschillende lagen die aandacht vragen en die ik kan gebruiken om terug te komen:
Fysiek: Door een stap terug te doen. Even pauze nemen, me bezinnen, hardlopen of met de hond het bos in voor een wandeling. Ik zit te vol en word dan weer leeg.
Mentaal: Door te bekrachtigen in mezelf waar ik echt in geloof: Het leven is goed voor mij en elke omstandigheid is ten goede. Alles heeft zijn eigen tijd. Er komen altijd nieuwe kansen. Zonde bestaat niet. Het leven komt zoals het komt. Ik wil dat het leven zich via mij ontvouwt en dat mijn ‘IK’ er niet tussen zit. Als mijn ‘IK’ er tussen gaat zitten, dan beperk ik het leven en de mogelijkheden die er zijn. Ik hoef niet perfect te zijn om een fijn leven te hebben.
Ik kan nog wel even doorgaan, ik heb een eindeloos rijtje bekrachtigingen die me helpen terug te keren.
Voelen: Door te voelen wat er met me aan de hand is. Dat ik bijvoorbeeld moe ben en daardoor forceer, dat ik iets niet fijn vind, dat ik te snel ‘ja’ heb gezegd, terwijl ik het eigenlijk helemaal niet wil, of dat ik bang ben. Hierbij is terugschakelen, rust pakken en ontspannen van belang.
Spiritueel: Ik heb een enorm verlangen om stil te zijn en verbinding te voelen met mijn diepste essentie. Die essentie is stil en tegelijkertijd levend (in beweging). Hiervan uit is echt contact mogelijk met anderen en nodig ik anderen ook uit om bij hun essentie te blijven. Als ik het contact verlies met mijn essentie dan helpt het mij te lezen in bronboeken zoals ECIW of een lezing van Eva Pierrakos.
Soms vragen mensen of ik van dat werken aan mezelf en dat ik zo bewust ben niet moe word. Ik ervaar dat niet zo. Het levert mij heel veel op. Ik ben heel gelukkig. Ik kan steeds meer liefde ervaren. Ik kan veel betekenen voor anderen. Ik voel me vrij vanbinnen. Angsten worden minder en ik kan genieten en leer zelf hoe ik steeds meer kan ontvangen.
Nu ik dit in dit blog opgeschreven heb, ga ik dit ontvangen ervaren. Ik ga lekker een borrel drinken met mijn man, pannenkoeken eten met mijn kinderen en genieten van mijn nieuwe servies, dat naar mijn hond is vernoemd: Pip.
~ Annemarie Baltus
1 juli 2016
