In de coaching kom ik vaak mensen tegen met een vraagstuk, waarbij zij ook een duidelijk innerlijk beeld hebben. Bijvoorbeeld: “Het is alsof ik op een ijsschots sta, wat zo om kan vallen in het koude water.”
Zelf heb ik deze beelden ook. Laatst leek het in relatie tot iemand alsof ik op een breuklijn stond tussen twee continenten die uit elkaar gaan drijven. Ik zag het plaatje letterlijk voor me. Deze innerlijke beelden komen uit het onbewuste en zijn een soort compacte samenvatting van de gehele situatie.
Een innerlijk beeld komt vaak spontaan. Toch kun je de komst van innerlijke beelden bewust aanzetten. Ik doe dat ook in de coaching. Als iemand mij een situatie vertelt, laat ik dat op me inwerken en ik wacht tot er een innerlijk antwoord komt. En als er niet meteen iets komt, dan blijf ik wachten tot het wel komt. Het vraagt vertrouwen om te wachten tot het onbewuste zijn beeld heeft gevormd en het mij in hapklare brokken, in dit geval beelden, aanlevert.
En daarna mag ik het beeld gebruiken om te confronteren. Want vaak is zo’n beeld ook confronterend. En bevrijdend. Zo kreeg ik bijvoorbeeld het beeld van een oldtimer, zo’n groene open auto, die nog aangezwengeld moest worden, toen bij een intake het coachvraagstuk beschreven mocht worden. Het was confronterend, duidelijk en waar.
Naast bepaalde situaties geeft ons gevoel ook vaak heldere innerlijke beelden. Deze beelden maken meestal onze maskers duidelijk, geven inzicht in onze ontwikkeling en/of hoe we ons voelen in een bepaalde situatie. Zo had ik laatst een beeld dat het voelde alsof ik een kip was, die werd opgevreten tot wat nodig was, waarna de botjes werden uitgespuugd. Dit beeld zegt iets over mij. Ik voel me dan onmachtig/ slachtoffer van een situatie en daar geef ik de ander dan de schuld van.
In een ander geval had ik het gevoel dat mijn grond onder me werd weggeslagen. Het beeld dat erbij hoorde, was een stoel die omviel. Ook hier gaf ik in het contact de ander te veel macht en had ik moeite om bij mezelf te blijven (wat overigens de ander helemaal niet zo hoeft te ervaren).
Deze beelden vragen van mij dat ik anders naar de situatie mag kijken en dat ik wat te doen heb. De beelden waarbij je aan het werk mag met jezelf, zijn vaak in te delen in de categorieën klein versus groot, ideaalbeelden die niet worden waargemaakt en slachtofferbeelden.
Hoe herken je een zuiver innerlijk beeld? Het komt spontaan op, is helder en vraagt weinig uitleg. Het is niet bedacht. Het is een soort eindconclusie van een situatie of gevoel. Als je het deelt, dan is het vaak direct herkenbaar voor anderen. Het gaat bij een innerlijk beeld ook echt om een visueel plaatje. Zo is het gevoel ‘bij bepaalde gesprekken zit ik er maar bij’ geen innerlijk beeld. Dat is een conclusie op een gevoel.
Wat kun je met deze beelden? Voor mij zijn deze beelden een belangrijke leidraad in mijn leven. Ik neem het beeld van de uit elkaar drijvende continenten mee in mijn besluiten, het auto aanzwengelen beeld geeft richting aan de weg die ik met iemand ga inslaan en ik ga met mezelf aan de slag wat betreft de grond onder mijn voeten krijgen (het beeld van de stoel die onder me weggeslagen werd) en het voelen van mijn eigen verantwoordelijkheid (het laten opeten van de kip). Kortom: ik voed mijn emoties op.
Daar waar innerlijke beelden zijn, is persoonlijke ontwikkeling nodig. Het is belangrijk om te weten dat je daar niet volledig vrij bent. Een beeld is namelijk een samenklontering van energie. Daar waar de energie vrij stroomt, is geen beeld nodig. Daar verfrist het leven en stroomt het door. Pas als de energie een beeld vormt, zit er iets vast en blokkeert het de doorstroming.
En dan nog iets. De helderheid waarmee de beelden tot je komen, wordt ook bepaald door het verlangen om zuiver te zijn en de wil om het leven te willen aangaan. Als je liever niet kijkt, zie je ook niets.
Kortom: ik word bewuster en wijzer van innerlijke beelden. Ik hoop jij ook!
~ Annemarie Baltus
21 maart 2016
