Heel lang heb ik geworsteld met de onrechtvaardigheid in de wereld. En ik weet dat ik niet de enige ben. Deze week de aanslagen in Brussel, het komt steeds dichterbij. Het is een kwestie van tijd voordat wij allemaal iemand kennen die is omgekomen bij een aanslag of hiervan getuige is geweest. Een terroristische aanslag is absoluut niet wat we willen. En mensen laten verschillende reacties hierop zien.
Ik kies voor licht. Ik hou de verharding tegen die komt vanuit angst en leidt tot verdeeldheid (het Wilders effect). We hebben het licht in onszelf nodig om dit gezamenlijk op te lossen. Geen verharding en geen verdeeldheid. Wij zijn onderdeel van een geheel. Als we elkaar allemaal als mensen zien, tegen wie moeten we dan vechten?
Maar er is nog een minstens zo moeilijk gevoel te weerstaan: het intense gevoel van zinloosheid, hopeloosheid en onmacht. Dat wat jij ook doet, het geen effect heeft. Als je met open ogen naar de wereld kijkt, is het schokkend. Overal om ons heen is onrechtvaardigheid en worden rechten van mensen overtreden. Onnodig sterven er kinderen. Vrouwen worden verkracht. De welvaart en grondstoffen zijn ongelijk verdeeld. Er is corruptie. Het gevoel van zinloosheid overwinnen is voor mij een grotere strijd geweest, dan de verharding in mezelf tegen te houden. Verharding verzacht als je de verantwoordelijkheid voor een daad bij een individu neerlegt en niet bij een groep. Bij zinloosheid lukt dat niet.
Het is ongelooflijk moeilijk om te accepteren dat wij heel worden in een gebroken wereld. Ik heb het geaccepteerd en dat is een enorme strijd geweest. Het kwartje viel toen ik inzag dat het een zinloze strijd is. De wereld is onrechtvaardig en hoe ik daar ook tegen vecht, het verandert niets: de wereld is onrechtvaardig. En dat blijft zo. Soms wordt het ietsje beter aan de ene kant van de wereld, maar dan gaat het aan de andere kant weer ietsje minder. Als ik met de ogen van de wereld kijk, kan ik tot geen andere conclusie komen. Alhoewel ik er wel van overtuigd ben dat wij wereldwijd heel langzaam meer beschaving en menselijkheid ontwikkelen.
Toch noem ik de onrechtvaardigheid die er is een schijnbare onrechtvaardigheid. Ik heb geleerd om met andere ogen te kijken. Een diepe waarheid in mijzelf heb ik vrijgemaakt. Wortel voor wortel heb ik de zinloosheid eruit gehaald. Tot er niets meer van overbleef in mij. Ik ben ervan overtuigd dat in iedereen een heel diep vertrouwen zit dat alles ten goede is, ook al lijkt dat op het niveau waarop wij nu bewust ervaren, niet zo.
Dit vertrouwen bereikte ik niet door een Happinez te lezen of te mediteren tot een transcendente staat. Het is een jarenlang ontwikkeling geweest, waarbij ik de zinloosheid heb doorvoeld en afgewezen als de waarheid, tot er niets meer van over was.
Ik heb mijn wil nodig gehad om te kiezen voor licht en niet voor de zinloosheid. Ik heb mijn geloof nodig gehad om te voelen dat liefde de hoogste macht is en sterker dan kwaad. Ik heb mijn innerlijk weten nodig gehad om te weten dat dit waar is, ook als ik het niet kan voelen en de zinloosheid trekt. En ik heb overgave nodig gehad, overgave aan een hoger bewustzijn, wat mijn persoonlijkheid ontstijgt. Wat neer komt op een hulpvraag aan het universum. “Mag ik het anders zien?”. En het is me gelukt.
Deze week werd me in verschillende gesprekken weer duidelijk hoe zwaar deze strijd is (en hoe blij dat ik er van af ben). En hoe alleen en onbegrepen je daarin kunt zijn. Toch is het echt belangrijk om te beseffen dat je daarin niet alleen en uniek bent. Veel mensen vullen dit gat op met leuke dingen. Ze gaan van activiteit naar activiteit, maar daaronder zit de leegte.
Als je gevoelig bent voor het lijden van de wereld, dan heb je niet veel keus dan deze strijd aangaan. Als je je overgeeft aan het zinloze, dan dreigt een depressie of erger. Tot je voor licht kiest. Het is aan jou.
Inmiddels ben ik er tot in mijn diepste vezels van overtuigd dat toeval niet bestaat. Dat waar wij ook zijn, het in ons allerhoogste belang is, ook al heb je er geen zin in. Het is ontzettend fijn om het leven vanuit dit bewustzijn te kunnen bezien én te leven. Ook al is het leven in bepaalde situaties pijnlijk, er is altijd licht. En het licht is mijn leidraad.
Vandaag is het Goede Vrijdag. Het is de sterfdag van Jezus. Waarom kan een sterfdag een goede dag zijn? Jezus heeft het voorgeleefd voor ons. Hij is in zijn diepste lijden verbonden gebleven met het licht. Voor mij is hij daarin een voorbeeld.
Ik hoop dat jij je ook steeds opnieuw kunt verbinden met het licht of de liefde en dat het een leidraad in je leven mag zijn.
~ Annemarie Baltus
25 maart 2016
