Ik woon in het bos en maak het schoon. Dat wil zeggen ik verzamel afval als ik wandel. Blikjes, flesjes, lege sigarettenpakjes en allerlei andere troep. Het geeft mij een goed gevoel, dat verzamelen.
Recentelijk heeft de gemeente een naburig bankje met prullenbak verwijderd en sinds deze hangplek is verdwenen lijkt het alsof de voormalige hangers denken: ‘flikker maar op, ik gooi het in het bos.’
Dat is natuurlijk een aanname. Ik heb geen idee.
Het is bijzonder ego strelend hoe mensen op je reageren als je met een zak afval door het bos loopt. Kennelijk zie ik eruit alsof het niet mijn eigen afval is.
Ik krijg begripvolle blikken en gesprekken met een onderlinge superieure verstandhouding: ‘Wat erg dat er zoveel afval ligt. Wij doen dat niet. Wat goed dat jij dit opruimt.’ Ik heb zelfs een keer een applausje van ruiter gekregen. Ik begrijp het, je kunt moeilijk van je paard af stappen om mij te bedanken.
Er is nog een andere mevrouw die ook het bos opruimt, maar altijd net niet als ik het aan het doen bent. Zij is zo blij met mij zegt ze elke keer. Dat er nóg iemand is die óók troep opruimt.
Ik hergebruik ook nog de broodzakken van de bakker.
Dat voelt extra goed.
Daar heeft overigens nog nooit iemand wat over gezegd. Ik denk dat ik daar toch iets nadrukkelijker mee moet zwaaien.
Ik merk dat ik op waardering reken en was dan ook verbaasd toen een man met een hond woest op mij werd, over iets wat mijn hond deed. Ik had het niet gezien, was te druk met het verwijderen van een blikje uit het bramen bosje, wat ook nog extra moeilijk is. Ik kwam met de doorschijnende zak het bosje uit, het was overduidelijk wat ik daar deed. Werd die man boos op mij. ‘Nou jaaah!’, dacht ik, ‘zie je die zak niet?’
Bij behoefte aan goede gevoelens, zou je dus kunnen overwegen om met een volle doorzichtige zak afval door het bos te lopen. Dan kun je met schone handen wandelen en wel de complimenten in ontvangst nemen. Maar dan is het wel nep.
Of dat nou zo goed voelt?
Als ik eerlijk ben, zit het goede gevoel in het opruimen zelf. Dat is het echte goede gevoel. Ik wil in een schone omgeving wonen.
De gesprekjes over afval-wij-zouden-dat-nooit-doen, vind ik minder prettig. Dat geeft toch een soort superieure schijnheiligheid. Ik heb dan liever een echt bedankje. Gewoon ‘bedankt’, zonder het gesprek over de afvalstrooiers.
Ik vond het in mezelf grappig om te merken, dat bij de boze-man-met-hond, ik een beetje beledigd was dat hij niet zag wat ik deed. Kennelijk zit er in mij ook iets wat het echt goed vindt dat ik troep raap uit het bos. Het heeft betekenis voor mij en ik vind het ook prettig als het gewaardeerd wordt. Want het is ook vaak wel viezig.
Als je mensen tegenkomt die je omgeving schoon houden, ze zijn overal, zeg dan gewoon ‘Bedankt.’
Want dat geeft een goed gevoel.
~Annemarie Baltus
7 november 2019
Annemarie is executive coach en leiderschapsontwikkelaar. Zij werkt voor leiders die vanuit hun hart willen leiden en bereid zijn het innerlijk werk te doen wat daarvoor nodig is.
