Ego angsten en Ego oplossingen
Gelukkig ben ik coach. Daardoor weet ik dat ik niet de enige ben. Anderen hebben het ook. Misschien geven ze het (nog) niet toe, of kunnen ze er nog niet bij. Maar ik weet het, cliënten/coachees/ deelnemers/klanten of hoe de mensen ook heten die bij mij komen, patiënten zei iemand laatst, ze vertellen erover en ik herken het.
Ego angsten.
Alle angsten zijn van het Ego, maar Ego angsten klinkt wel lekker. Alsof het iets minder erg is dan gewone angsten. Alsof je er dan vanaf kunt komen. Maar dat is nog niet zo eenvoudig.
Angst voor tekort, angst voor controle-verlies, angst om er niet bij te horen, angst om niet van waarde te zijn, het niet goed te doen, het zijn allemaal basisangsten die horen bij het leven en ze zijn gericht op overleven. Als je op standje overleven staat, dan leef je maar beperkt. Het is heel lastig om van het leven te genieten als angst actief is.
Het Ego heeft er ook zo zijn eigen oplossingen voor. Zoeken naar zekerheid op vele fronten, zoeken naar bevestiging, houvast. Perfectionisme in vele vormen. Nog even doorgaan en harder werken. Straks mag je genieten en ben je wel gelukkig. Mijn zoon en vele van zijn vrienden willen rijk worden. Of beroemd. Ze hebben overigens geen idee waarmee.
Angsten behoeden je voor later. Voor een onzekere, misschien wel mistroostige toekomst. Nu, op dit moment, heb je geen probleem. Het Ego heeft je meer in zijn macht dan je denkt. De algehele onrust en onvrede die Ego angsten geven, kunnen worden afgeleid door obsessies: met eten, met drinken, met kopen, met sporten, met gadgets, met alleen maar leuke dingen doen.
Ik heb er ook last van. Ik ben wéér bezig mijn garderobe compleet te maken. Met nog meer zwarte enkellaarsjes. In de uitverkoop sta ik wéér met twee paar in mijn hand. Ik MOET deze allebei hebben. ‘Deze twee doen?’, zegt de verkoopster optimistisch. ‘Nee’, zeg ik, ‘alleen deze.’ Het voelt goed. Maar ik ben nog twee dagen bezig om dat andere paar uit mijn hoofd te krijgen.
Wat bezielt me? Ik voel me eigenlijk niet helemaal gelukkig en ben niet echt in contact met mezelf. Ik ben mijn gevoel aan het vermijden. Ik mag weer meer naar binnen. Mezelf durven voelen. Bij mezelf blijven. Dicht bij mezelf. Ik zet mijn gevoel uit, om maar geaccepteerd te worden. Ik loop daar op leeg. Dit betekent ook verantwoordelijkheid nemen en contacten afhouden die mij niet voeden en energie kosten. Daar zit angst op.
Buiten mezelf is de oplossing niet te vinden. Niet in schoenen, niet in geld, niet in ambitie en niet in eten. En R. kan het ook niet oplossen. Helaas.
Elke keer als ik aan de laarsjes denk, corrigeer ik mezelf ‘hierin kun je het niet vinden.’ Ik merk dat het werkt. Ik pas het zinnetje op meer dingen toe. Op eten, op mensen. Zo gauw ik merk dat ik iets wil halen bij iets of een ander, zo gauw ik een gat zit te vullen corrigeer ik mezelf snel ‘hierin kun je het niet vinden.’ Ik heb niet eens helder wat ik wel wil vinden, maar dat maakt niet uit voor het effect.
Ik merk dat het lucht geeft. En ruimte. In de ruimte die ontstaat komt vertrouwen op. Waar vertrouwen is, is angst verdwenen. Ik kom uit de Ego oplossingen en uit de angsten.
Fijn.
R. leest mijn blog. ‘Het duurt nog wel even voor je schoenenvoorraad op orde is.’, zegt hij, terwijl hij enigszins cynisch, naar de opgestapelde schoenendozen naast de kast kijkt.
Maar ik heb hoop. En daar gaat het om.
~Annemarie Baltus
22 februari 2019
