Het zou fijn zijn als wij in staat zouden zijn om met meer liefde en aandacht naar onze pijnpunten te kunnen kijken. Het is opvallend hoeveel mensen met warmte en mildheid naar de pijn van anderen kijken, maar voor zichzelf hard zijn. Weinig mensen hebben zin om hun eigen pijn te erkennen, te onderzoeken en te doorleven. Terwijl er zoveel informatie in pijnpunten zit. Over je talenten, over je maskergedrag, over gevoelige plekken, over wat er werkelijk belangrijk is voor jou.
De schade uit je jeugd, hoe groot of hoe klein dan ook, heeft je gevormd tot wie je bent. Als je niet naar je pijnpunten wilt kijken, kom je nooit tot volle wasdom, hoewel de meeste mensen er omheen proberen te leven. Of je wilt kijken is je eigen keus.
Als je bereidheid hebt om jezelf te aanschouwen en te onderzoeken waar je gevoeligheden zitten en wat dat zegt over jou, word je in staat om op een zachte en stevige manier je grenzen aan te geven, een gevend leven te leiden (in plaats van jezelf weg te geven) en een zinvol bestaan te leiden. De beloning is gigantisch groot.
Je wordt innerlijk vrij doordat angsten hun grip verliezen op jou. Als leider kun je de meest moeilijke situatie aan. Je hoeft niet meer te vechten, omdat je die laag hebt verlaten, waardoor je de dingen niet meer op kracht hoeft te doen. Je wankelt niet meer in je fundament. Je bent in staat tot echt contact met anderen en kunt open staan voor diversiteit. Het leven wordt er leuker van. Verrassend en verfrissend. Steeds heb je het gevoel dat je er alles uithaalt wat er in zit. Je wordt gelukkig. Op een niveau wat niet bereikbaar is als je de pijnpunten omzeilt.
Dat wil niet zeggen dat het altijd leuk is. Er worden steeds weer nieuwe (pijnlijke) gebieden in mij wakker, maar elke keer oogst ik daar ook van. Ondertussen groeit mijn vermogen tot geven en wordt mijn leven leuker, omdat ik dichter bij mezelf ben en kan blijven in lastige situaties. En als het even niet lukt, dan ben ik veel sneller dan vroeger weer terug bij mezelf.
Het erkennen van je eigen pijnpunten is belangrijk en vaak al een eerste struikelblok. Het zit verstopt achter overtuigingen als: ‘Ik heb een hele gelukkige jeugd gehad.’ Waarmee je eigenlijk bedoelt: ‘Ik wil er niet naar kijken en mijn ouders zijn onschuldig. Ik wil alleen het leuke erkennen.’ Of deze overtuiging: ‘Ik herinner weinig van mijn jeugd. Het begint pas op de middelbare school.’ Wat betekent: ‘Ik wil het niet meer weten.’ In vakjargon ben je dan gedissocieerd. Dat doen kinderen niet voor niets. Het is een overlevingsmechanisme. En zo zijn er veel meer: ‘Met mij ging het altijd goed. Mijn moeder was alleen ernstig ziek.’ Of: ‘Ik heb helemaal geen last van de scheiding gehad.’ Wat betekent dat je jezelf onbelangrijk hebt gemaakt om niet tot last te zijn.
Kinderen zijn heel goed in aanpassen. Zij weten niet beter. Kinderen vullen de pijn en onvervulde behoeften op van ouders. Als je jezelf bijvoorbeeld een zondagskind noemt, kijk dan eens naar de jeugd van je moeder of vader. Zondagskinderen vullen gaten op van ouders. Zij willen graag een ouder iets geven wat het nooit heeft ervaren.
Wat heel belangrijk is om te beseffen is dat ouders onschuldig zijn. Zij hebben het beste met je voor. Hoe beroerd dat soms ook kan zijn. Maar dat wil niet zeggen dat je er geen last van kunt hebben. Bovendien ben jij zelf ook onschuldig. Je was een kind. Loyaliteit aan je ouders kan ook in de weg zitten om je eigen pijnpunten te erkennen. Eigen pijn erkennen betekent niet dat je ouders geen goede ouders waren. Als je in de schuldvraag en/of loyaliteit blijft hangen, kom je niet verder.
Belangrijk is het besef dat datgene wat jij zelf hebt gemist en waar je je bent gaan aanpassen, dat dat iets is waar je zelf een talent op hebt. In het gemis zit een groot vermogen van jou verborgen.
Zo had ik vandaag iemand in de coaching met een problematische, niet beschikbare moeder. Hij heeft geborgenheid gemist en heeft daar zelf een groot vermogen op. Bovendien heeft hij een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Hij raakt alleen zichzelf daarin kwijt. Als hij niet naar zijn eigen stuk gaat, zal hij niet in staat zijn om volledig in zijn eigen kracht te komen en het leven te leiden wat hij echt wil. Hij kan zichzelf niet goed voelen en gaat bij pijn oplossen en redden om grip op de situatie te krijgen. Uiteindelijk ontstaat dan een crisis, waarin hij wordt gedwongen om stil te staan bij zichzelf.
Ontwikkelen van persoonlijke grip op de omgeving is vaak een oplossing om niet naar jezelf te kijken. Veel mensen willen dit. Zij werken met een ideaalbeeld, of willen een ideale situatie creëren. Zo kun je je vaardigheden trainen tot je erbij neervalt, en kun je proberen je omgeving naar je hand te zetten, maar dat raakt uitgewerkt. Je gaat vastlopen, omdat je onbewust wilt dat de beweging vanuit de omgeving ontstaat en niet wilt onderzoeken waarom jij zelf stagneert in deze situatie. Als je echter leert om je te blijven verbinden met je gevoel, dan creëer je geen crisis. Je verlaat jezelf dan niet en onderdrukt dus geen gebieden in jezelf. Sterker nog, als je leert om te verbinden met je gevoel, dan kun je deze informatie steeds meer gebruiken in het contact met anderen.
Je omgeving spiegelt je waar je staat in je ontwikkeling en waar je naar mag kijken. Als je niet wordt gehoord, vraag jezelf dan af: Waar hoor ik mezelf niet? Als je vast zit in je omgeving en de omgeving beweegt niet, vraag jezelf af: Waar zit ik vast? Als het niet snel genoeg gaat, vraag jezelf af: Waarom heb ik geen geduld? Reflecteer op jezelf en ga uit de projectie. Vertaal elk vastzittend gebied in je omgeving naar jezelf en kijk ernaar! Ga door de stagnatie heen in jezelf en ontdek dat dan als vanzelf de ruimte weer ontstaat.
Als je leert om naar binnen te gaan en in jezelf te kijken, dan zul je merken dat je een stevig persoonlijk fundament ontwikkelt van waaruit de beweging komt. Je hebt meer persoonlijke macht dan je denkt. Je wordt een persoonlijk leider en daardoor een leider van deze tijd! Als je maar durft te kijken en durft te voelen. Zo wordt de kracht die verborgen zit in je schade je schat. Niet doordat je een overlever en doorzetter bent, maar doordat je persoonlijke kracht ontwikkelt.
Zo word je stapje voor stapje onafhankelijk van je omgeving en zul je merken dat je het leven leidt dat voor jou bedoeld is en dat je veel krachtiger bent, dan je ooit voor mogelijk had gehouden.
~ Annemarie Baltus
21 april 2017
