Zeg eens tegen jezelf: “Ik ben lichaam.” En voel het verschil als je daarna zegt: “Ik ben geest.”
Het Ego wil ons heel graag doen geloven dat we een lichaam zijn. Als je jezelf identificeert met het lichaam, dan is de wereld een bedreigende plek. Oorlogen en klimaatveranderingen bedreigen ons. Andere mensen (lichamen) kunnen ons bedreigen. Er is schaarste en tekort. De wereld die wij met de ogen van het lichaam zien lijkt te echt te bestaan. Je ervaart het als realiteit waarin je op je hoede moet zijn. Het recht van de sterkste overheerst. Wie heeft gelijk? Wie niet? Wie heeft er alles? Wie heeft er niets? Wie heeft er macht? De wereld die wij met deze ogen zien is een onrechtvaardige plek. Een wereld waar je moet strijden voor je bestaan, je veiligheid en zekerheid. Er zijn geen garanties voor een gelukkige, veilige en gezonde toekomst. Er is geen plaats waar je kunt rusten. Je weet nooit wat er komt.
Waarschijnlijk bedreigt de tijd je lichaam nog wel het meest. De tijd is hard en meedogenloos. Misschien ben je nu jong, gezond en sterk. Maar één ding is zeker: de tijd tikt verder. Ook jij wordt oud, misschien ziek en lelijk. Je lichaam wordt een gevangenis waarin je steeds minder kunt. Als je lichaam dat nu al niet is. De tijd is vernietigend voor je voortbestaan. Uiteindelijk ga je dood. Alles waar je je aan vastklampt glijdt langzaam tussen je vingers door. Alles is tijdelijk. Er is nooit blijvende rust en vrede. Er is geen zekerheid die blijft en ook geen blijvend geluk. Dat is niet te vinden in de wereld die gezien wordt door de ogen van het lichaam.
Of ben je geest? Als je geest bent, dan ben je volkomen veilig. Er kan je niets gebeuren, want je hebt wel een lichaam, maar je bent het niet. Het lichaam is slechts een communicatiemiddel. Als je geest bent, dan ben je vrij. Alleen in de geest kunnen wij ervaren dat wij één zijn. Alleen als we met de ogen van de geest kijken, dan herkennen wij onszelf in de ander. In de geest zijn wij liefde. Op het allerdiepste niveau zijn wij liefde, heel en één met de ander. Dit kun je alleen ervaren als je je niet identificeert met het lichaam.
De Cursus in Wonderen beschrijft het prachtig: “Niets werkelijks kan bedreigd worden, niets onwerkelijks bestaat. Hierin ligt de vrede van God.”
Je bent lichaam of je bent geest. Eén van de twee is waar. Het Ego doet altijd zijn best om ons te overtuigen dat we lichaam zijn. Het Ego is primair en dringt zich aan ons op. Het vraagt om persoonlijke ontwikkeling om je Ego te herkennen en om andere keuzes te maken wanneer het Ego je verleidt te geloven dat je lichaam bent. Daar waar geen vrede in je is, is het Ego actief. En daar identificeer je je dus met het lichaam.
Eén van de twee is waar. Je kunt niet geest en Ego tegelijkertijd zijn. Je hebt altijd een keuze tussen lichaam en geest. Je krijgt exact waar je voor kiest. Aan de uitkomst in je leven herken je je keuze: liefde of angst, overvloed of schaarste, vertrouwen of achterdocht. Het is aan jou. Denk nu niet, “Ja ik ben in de liefde, de ander vertrouwt mij niet.” De omgeving weerspiegelt jouw keuze. Ook al wil jij in je onschuld blijven door de verantwoordelijkheid voor jouw keuze naar de buitenwereld te brengen.
Als je lichaam bent en je je houvast zoekt in het Ego, bestaat je leven uit angst, gebrek aan vertrouwen en moeilijke situaties. De wereld is bedreigend, soms moet je alle zeilen bijzetten om te houden wat je hebt, soms is je leven onbevredigend, waardoor er meer aan toegevoegd moet worden. Meer vrouwen of mannen, meer geld, meer macht, meer status, meer leuke dingen. Voor het Ego is het nooit genoeg. Er is nooit rust.
Als je weet dat je geest bent, en in essentie alleen maar liefde, dan ga je op zoek naar de zaken die jou scheiden van de waarheid. Je gaat de afscheiding ongedaan maken. Omdat je weet dat je één bent, liefde en compleet veilig. Daar waar je dat niet ervaart, neem je verantwoordelijkheid, niet om de wereld te veranderen, maar om te kijken. Waar ben ik niet heel? Waar durf ik nog niet te vertrouwen? En wat is er nodig om dat wel te doen. Je gaat op ontdekkingsreis in jezelf tot het niet meer nodig is. Alles wat je ervaart en wat er gebeurt in de uiterlijke wereld, is er om je te helpen terug te keren naar de liefde. Je bent precies waar je moet zijn, en alles is in je hoogste belang. Ook al zie je dat misschien niet meteen. De reis vraagt volharding, alertheid van moment tot moment, soms ook het vasthouden aan de waarheid, daar waar je dit nog niet ervaart. Het vraagt een open geest. Het vraagt om samenwerking met een hoger weten dat je de weg leidt. Het is de weg terug naar jezelf. Naar liefde, naar God.
Ik weet het zeker: ik ben geest, alhoewel ik echt nog niet af ben van de totale identificatie met het lichaam, is het diepe besef, het diepe weten, ik ben geest alleen al ongelooflijk bevrijdend. Het maakt de liefde vrij. Het brengt mij terug naar een innerlijke vrede die niet in de wereld verkregen kan worden en dus niet afhankelijk is van omstandigheden. Wie wil dat nou niet?
Wat kies jij? Ben je lichaam of ben je geest?
~ Annemarie Baltus
8 september 2017
