Hij is bang. Onrust jaagt door zijn lijf. Eerst was het vooral ‘s nachts. Nu slaapt hij wel ‘s nachts, maar is hij nagenoeg de hele dag onrustig. Het belemmert zijn functioneren. Hij moet het accepteren van zichzelf. De onrust is er. De angst is er. Hij krijgt het er niet uit. Niet met positieve gedachten. Hij kan ze blijven herhalen, maar het beklijft niet.
Hij wil de angst niet. In een poging controle over de angst te houden, maakt hij analyses over de ernst van de angst. Was het erger of minder erg gisteren, vorige week? Wat betekent dit voor de toekomst? Wat voor ramp gaat dit worden? Zijn Ego is sterk, ook al ervaart hij dat niet zo.
Het is voor hem onmogelijk om deze levensverpestende angst te accepteren.
‘Claim maar dat je het niet kunt accepteren en dat je het niet wilt accepteren. Dan ben je eerder bij de bevrijding’, zeg ik.
Een claim is een erkenning van waar je bent. Wat je nu ervaart. Hoe het nu ten diepste is voor jou. Claimen geeft ruimte, ook al lijkt het, op het eerste gezicht, niet zo. Een claim gaat over waarheid. Over hoe het nu echt is voor jou. Waarheid geeft lucht en ruimte. Ruimte om weer verder te gaan.
‘Maar dan is het dus niet over’, zegt hij.
‘Nee’, zeg ik, ‘dan is het nu niet over.’
Maar er komt een beetje ruimte. Je hebt angst, je bent het niet.
‘Wat zou je doen, als je een kind zou hebben die bang was? Zo bang als jij nu bent’, vraag ik.
Hij denkt even na.
‘Ik zou het vasthouden, tot het kind niet meer bang is.’
‘Precies,’ zeg ik, ‘vasthouden tot je niet meer bang bent.’
‘Naast het vasthouden zou ik ook een beetje afleiding zoeken. Zodat de angst even vergeten kan worden’, voegt hij er aan toe. ‘Maar ja, als dat nou niet lukt?’
‘Dan houd je het gewoon nog even vast’, zeg ik. ‘Het gaat echt vanzelf een keer over.’
Angst heeft liefde nodig.
Hoe groter de angst, hoe groter jouw vermogen tot liefhebben en veiligheid. De angst kan niet groter worden dan jij zelf bent. Ook al ervaar jij dat niet zo en lijkt angst je tijdelijk helemaal over te nemen.
Angst, blokkades, pijn, onmacht, frustratie, het zijn allemaal wegwijzers naar achterliggend potentieel.
Moeilijke opdrachten zijn voor de beste studenten.
‘Je wilt niet weten hoe groot de innerlijke vrede is, als angst is verdwenen. Die vrede is al in jou.’
Hij gelooft me niet.
Ik begrijp het. Ik ben ook geweest waar hij nu is. Maar wat ik zeg is waar. De vrede, de rust, de liefde, het is er al. Je kunt er alleen even niet bij.
Voor iedereen die last heeft van angst zou ik zeggen: ‘houd vertrouwen, want er is een plek van vrede in jou. Op een dag zal die sterker zijn en is je angst verdwenen.’
Hij kijkt mij vertwijfeld aan.
Hij heeft nog even tijd nodig om zijn angst vast te houden.
Maar ik weet: het komt goed.
Leestip: ‘At last a life’ van Paul David (https://anxietynomore.co.uk/)
~Annemarie Baltus~
maart 2020
Annemarie is executive coach en leiderschapsontwikkelaar. Zij werkt voor leiders die vanuit hun hart willen leiden en bereid zijn het innerlijk werk te doen wat daarvoor nodig is.
