‘Heb je ook dat filmpje gezien van Aboutaleb?’, vraagt R..
We gaan een potje poelen. Om het vermaak in ons huishouden wat te verhogen staat er een pooltafel in de woonkamer. Ik heb een ‘very steady level’, zoals een ski-leraar na een week zwoegen ooit tegen mij heeft gezegd, waarna ik mijn droom om met mijn mannen van een berg af te skiën heb op gegeven. Maar tot nu toe vind ik poolen nog steeds leuk.
R. is een man van weinig woorden. Non-verbaal straalt hij echter een en al waardering voor het filmpje uit. Ik moet het even verwerken. ‘Nee hé’, denk ik, ‘niet óók mijn man.’
‘Heb je mijn blog over leiderschap gelezen?’, vraag ik. ‘Ik vind het echt een ongepast filmpje voor een burgemeester. Aboutaleb kiest hier voor verdeel en heers. Wij goed, zij slecht. Juist wat niet helpend is in deze situatie. Olie op het vuur.’
R. luistert gelukkig en leest mijn blog. Ik kijk nog een keer het filmpje. Pittig. Ik vraag me wederom af wat het nut is van het filmpje. Wie wil je bereiken? Denkt hij werkelijk dat zijn boodschap enig effect heeft op de rellers? Of op hun ouders?
Natuurlijk niet.
Hier had ook een verzoenend leider kunnen spreken.
‘Heb ik je mening beïnvloed?’, vraag ik aan R. als hij mijn blog heeft gelezen. Ik merk hoe belangrijk ik het vind dat mijn man mij begrijpt. ‘Ja’, zegt hij. Ik zie dat hij het meent.
‘Maar wat zou hij dan moeten doen?’, vraagt R.
‘Empathie, reguleren en begrenzen. Zorgen dat de rellen stoppen. Zoals de voetbalhelden doen.’
Ondertussen wint R. het poolpotje.
Hoe ‘doe’ je empathie, reguleren en begrenzen? De boodschap die je als leider uitzendt is dan als volgt: ‘Ik begrijp dat er veel van jullie wordt gevraagd (empathie). Voor jongeren is dit extra moeilijk (empathie op de doelgroep). Je hebt zelf nauwelijks last van corona en je wordt sterk geraakt door de beperkingen (empathie). Dat duurt al heel lang (empathie). Je hebt natuurlijk het recht om te demonsteren (reguleren), maar we gaan niet de stad vernielen (begrenzen) en onschuldige burgers nog meer in de problemen brengen (empathie voor anderen), ik kan me niet voorstellen dat jullie of je ouders dat in je hart echt willen (vertrouwen uitspreken en liefde oproepen).’
Dit is precies wat de voetbalhelden geroepen hebben. Driemaal raden naar welke boodschap rellers luisteren.
Ik begrijp dat je als burgemeester in je hart geraakt bent als dit soort excessen in je stad plaatsvinden. Hoe deel je dan je geraaktheid? Nou zo: ‘Ik ben vervuld met afschuw door de gebeurtenissen van de afgelopen dagen en het raakt me tot in het diepste van mijn hart.’, gevolgd door de eerdere tekst.
Deel je gevoel. Maar niet met een oordeel wat verdeelt. Durf verzoenend te blijven in je leiderschap. Dat is niet soft, maar sterk. Het voorkomt geweld, omdat je zelf in vrede blijft.
Als je als leider alleen maar boos bent en je kunt dat in jezelf niet oplossen, bel een vriend of ga boksen. Reguleer je eigen emotie. Je bent burgemeester. Dat vraagt dat je soms het persoonlijke mag overstijgen, zodat je een burgemeester kunt zijn voor iedereen.
Het is echt noodzakelijk dat er meer bewustzijn komt over leiderschap. Het is tijd dat we het niveau van verdeel en heers overstijgen. We mogen een niveau omhoog. We zijn toe aan next level.
~Annemarie Baltus~
januari 2021
Annemarie is executive coach en leiderschapsontwikkelaar. Zij werkt voor leiders die vanuit hun hart willen leiden en bereid zijn het innerlijk werk te doen wat daarvoor nodig is.
Wil je meer inspiratie? Abonneer je dan op mijn inspiratiemail. Dan ontvang je een keer per maand mijn nieuwste artikelen per e-mail.
In het leiderschapsprogramma ‘De kracht van het onbewuste’ leer je hoe je dichtbij jezelf blijft, waar je ook bent. Als je vanuit je essentie je leven wilt leiden, als je je ware kracht wil vrijmaken, dan is deze training iets voor jou.
