Een van de belangrijkste lessen die ik trek uit mijn reset is dat ik eerst zelf mijn gevoelens moet oplossen voordat ik uitreik naar degene die het veroorzaakt heeft. Als ik uitreik omdat ik nog iets wil van die ander, dan eindig ik teleurgesteld en gefrustreerd. Niets lost dan op. Ik raak daar alleen maar verder gefrustreerd van.
Mijn gevoelens zijn van mij. Ik ben er verantwoordelijk voor.
Als ik per ongeluk iemand anders de schuld heb gegeven van hoe ik mij voel, dan mag ik dat vergeven. Vergeving is alleen maar nodig als je schuld uitdeelt. Als ik mezelf verantwoordelijk maak voor hoe ik mij voel, dan ligt de oplossing ook bij mij en vergeving is niet nodig. Tenzij ik mezelf mag vergeven omdat ik me zo voel.
Gevoelens oplossen is gevoelens toelaten en voelen. Tot het over is. Vaak weet je heel goed hoe het zit. Je merkt dat je het niet wil of kan toelaten en als je je gevoel wel toelaat, voel je vanzelf dat het ook weer wegebt, omdat het voor dat moment genoeg is gevoeld.
Het zou fijn zijn als we met moeilijke gevoelens net zo om kunnen gaan als met plezierige gevoelens. Neem de slappe lach. Dat komt, het verdiept zich en ebt weer weg. Als een golf. Je maakt je er niet druk over, je stelt je er gewoon voor open en als je diep in de slappe lach zit, maak je je ook niet druk of het voor altijd zo zal zijn. Daar blokkeer je je gevoel niet.
Emotioneel volwassen zijn betekent dat je zelf je verantwoordelijkheid neemt voor je gevoel en dat je actief verwerkt wat je voelt. Dat je raakbaar bent en dat je daar mee om kunt gaan. Dit leidt er uiteindelijk toe dat je neutraal kunt reageren op een situatie.
In mijn praktijk kom ik veel mensen tegen die liever niet naar hun gevoel gaan, omdat daar pijn zit. Zij zijn bang dat het toelaten hen een rot gevoel geeft. Het probleem is juist dat het niet toelaten tot een mat gevoel leidt. Je gaat in de marge leven. Je zet een deel op uit. Als je pijnlijke gevoelens durft toe te laten, zul je merken dat het (uiteindelijk) oplucht.
Je kunt niet alleen maar pijn onderdrukken. Als je moeilijke gevoelens onderdrukt, dan onderdruk je ook je levenslust. Bovendien leidt het verwerken van gevoelens tot wijsheid. Wijsheid die gaat over het leven. Nieuwe vermogens komen vrij. Als je je gevoelens blijft onderdrukken leidt dit vaak tot bitterheid en teleurstelling in het leven of in anderen. Je sluit je af en beheerst je gevoel.
Gevoel beheersen lijkt emotioneel stabiel, maar het is eigenlijk emotioneel beperkt. Vroeger was dit vaak de norm. Gevoel werd gezien als zwak. Met de ratio hou je dan je gevoel eronder. Een deel van de persoon wordt niet benut.
Zo gauw moeilijke gevoelens actief zijn, gaat het hoofd aan de slag. Iemand zegt iets wat je raakt en in plaats van dat gewoon te voelen, ga je in je hoofd rationaliseren, analyseren en (ver) oordelen. Als het je echt diep geraakt heeft, ga je gelijk halen bij anderen. Bondjes maken. Je schiet er niets mee op.
Ik heb in mijn reset hele diepe gevoelens opgelost. Ik heb geleerd dat het bevrijden van een secundair trauma de hele familie reset. Tegen wil en dank. Het was niet gemakkelijk en ik heb ook moeten verwerken dat ik daar van bepaalde betrokkenen helemaal niets kon verwachten. Geen erkenning, geen contact, niet gezien, niet begrepen, geen belangstelling, geen vragen, geen interesse, niks.
Ontkenning is super heftig om te ervaren. Ik werd op mezelf teruggeworpen. Juist doordat er niets te halen viel en ik niet kreeg wat ik nodig had, moest ik het zelf doen.
Ik mocht leren om mijn gevoel volledig te erkennen, daar waar het ontkend werd.
Dit was natuurlijk ook de les.
Ik heb een stap gezet en ben gegroeid. Ik ben er blij mee. Ik leef nu voor mezelf, zonder egoïstisch te zijn. Dat betekent dat ik de dingen doe waar ik me goed bij voel en dingen niet doe voor een ander die ik eigenlijk niet wil. Dat onderscheid kan ik nu veel helderder maken dan ik voor de reset kon. Er zit nu bewustzijn op. Ik deed voorheen dingen op de automatische piloot, voor een ander. Dat is nu niet meer zo.
Er is een hele diepe vrede in mij gekomen. Ik heb veel steun gehad van lieve mensen om mij heen. Ik ben hen allemaal zeer dankbaar.
~Annemarie Baltus
6 december 2018
