We kennen het allemaal wel: dat we ons boos maken omdat anderen niet doen wat wij willen. Je stuurt bijvoorbeeld een bericht aan een vriend of vriendin, diegene reageert niet en jij denkt bij jezelf: ‘Belachelijk, hoe moeilijk is het om even een bericht terug te sturen. Blijkbaar ben ik niet belangrijk genoeg. Nou, zoek het dan maar uit’. Of je komt thuis na een lange dag werken en de rest van de familie zit doodleuk op de bank achter een PlayStation of is aan het sporten. Er is geen eten geregeld en het huis is een puinhoop. Jij flipt, beschuldigt iedereen van luiheid, gebrek aan initiatief of zelfs gebrek aan inlevingsvermogen. Gefrustreerd en met je jas nog aan ga je zelf maar als een dolle opruimen. Een ding is zeker: Je gaat je hier niet beter van voelen. En je kunt zelf een betere ervaring creëren, als je het volgende in gedachten houdt: Alles wat je denkt gaat over jou.
Hoe jij denkt over anderen is een weerspiegeling van hoe je denkt over jezelf. Als wij onze dierbare vrienden ervan beschuldigen dat ze niet of in onze ogen te laat reageren dan raakt dat vrijwel altijd aan een oude pijn in onszelf. Een gemis van vroeger. En omdat we die pijn liever niet willen aankijken projecteren we die op de ander in de vorm van een behoefte, die daarmee een claim wordt. En wat gebeurt er dan? Je krijgt niet wat je wilt, maar duwt de ander juist van je weg. Die ander voelt de claim, vindt dat uitermate onprettig en trekt zich terug. Waarop jij je nog meer teleurgesteld voelt.
De enige manier om deze vicieuze cirkel, gebaseerd op een oud patroon, te doorbreken is om jezelf te vergeven. Jezelf te accepteren en te zien met dat wat er is, dus ook met de pijn. Weinig mensen hebben zin om hun eigen pijn te doorleven en te onderzoeken. Terwijl er in pijn zoveel informatie zit over wat echt belangrijk is voor jou. Daarnaast heeft de pijn uit je kinderjaren je gevormd tot wie je bent. In je schade zit ook een enorme schat verborgen. Alleen, als je je pijn niet aan wilt kijken kom je nooit tot volle bloei. Of je wilt kijken is je eigen keus.
Afgelopen weekend hebben we een 2-daagse lezing bijgewoond van Gary Renard, over de essentie van het boek Een cursus in Wonderen. Centraal in de lezing stond vergeving als sleutel tot innerlijke vrijheid en liefde.
Wat Gary aangeeft is dat wij in een droomwereld leven. Een levensechte droom weliswaar, we zitten er helemaal in vast en denken dat het echt is, maar toch is ons leven een droom. De kunst is om dat in je dagelijkse werkelijkheid ook zo te zien en je te realiseren dat iedereen die in jouw droom verschijnt een aspect van jezelf symboliseert en een vervanging is van de liefde van God van wie je je hebt afgescheiden. Want in essentie zijn wij allemaal één, ook al ervaar je dat niet zo als je in je droom zit.
Dat je dit niet zo ervaart, is de bedoeling van het Ego. Het Ego is dol op verdeeldheid, en zorgt ervoor dat je met gedoe bezig bent en blijft. Anders heeft het Ego geen bestaansrecht. Als je in de levensechte droom last hebt van anderen, dan projecteer je een deel van jezelf op de ander, namelijk onbewuste schuld. Je kunt jezelf hiermee de hele dag bezighouden. Schuld uitdelen aan iets of iemand en ondertussen proberen de wereld naar je hand te zetten. Dat laatste is wat het Ego wil en het is gedoemd om te mislukken.
Je komt uit de droom door vergeving. Dit doe je door onmiddellijk de ander te bevrijden van schuld door heel praktisch te denken: Ik vergeef je, en te kijken welk aspect in jou de ander symboliseert. Daarmee komt dat aspect onmiddellijk bij je terug en kun je rustig iets aangeven of niet. Dat hangt af van wat je ermee wilt.
De volgende stappen helpen om zelf bewust met vergeving te oefenen:
1. Herkennen van je gedachten en gevoelens.
Als je je ergens geïrriteerd over begint te voelen of oncomfortabel, dan is dat de rode vlag: het teken dat je Ego aan het werk is, want je Ware Zelf voelt niet zo.
2. Stop jezelf door waar te nemen dat je Ego actief is.
Zoals Eckhart Tolle zegt: ‘Het begin van vrijheid is het besef dat je niet de denker bent. Op het moment dat je de denker gaat waarnemen wordt een hoger bewustzijnsniveau actief. Je begint dan te beseffen dat alle dingen die echt belangrijk zijn, zoals innerlijke rust, liefde, creativiteit en vreugde, uit iets voorkomen dat het verstand ver te boven gaat. Je begint te ontwaken.’
3. Switch dan naar het Ware Zelf door jezelf leeg te maken, helemaal aanwezig te zijn in het huidige moment en te luisteren naar de zachtere stem van je Ware Zelf. Die stem hoor je alleen als je dieper of verder gaat dan het denken.
Deze stem herken je aan het volgende: het is rustig, dringt zich niet op, kort en kernachtig, verbindend en vrij van angst. Het helpt als je bijvoorbeeld iedere dag vijf minuten mediteert.
Als leider in deze tijd is het belangrijk dat je regie kunt nemen over je Ego om écht contact te maken waarin zowel jij als de ander zichzelf kan zijn. Deze tijd vraagt om bewustzijn, ondernemerschap en creativiteit in organisaties. Om dat potentieel in mensen vrij te maken moet je als leider het voorbeeld zijn.
Leiderschap dat alleen is gedreven door Ego kweekt een angstcultuur en veel gedoe. Wanneer je als leider je eigen pijn niet aan kunt kijken, dan projecteer je die via harde reacties op de buitenwereld en geef je je mensen de boodschap mee om vooral hun hoofd niet boven het maaiveld uit te steken. Het Ego creëert het liefst een wereld met onderdanen en blokkeert het potentieel van mensen.
Als je echter de bereidheid hebt om op jezelf te reflecteren, te onderzoeken waar je gevoeligheden zitten en wat dat zegt over jou, dan word je vrijer en milder in contact. Je bent in staat om uit te spreken wat je werkelijk wilt. Je deelt wat er in je leeft. Je geeft heldere grenzen aan zonder dat je daarvoor hoeft te vechten. Doordat jij liefdevol met jezelf en anderen omgaat, leid je een liefdevol leven. Je creëert een liefdevolle omgeving. En wie wil dat nou niet?
~ Annemarie Baltus en Hester Bruijn
23 mei 2017
