De coaching die ik geef, ervaar ik als een aaneenschakeling van bijzondere ontmoetingen met mensen. Ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen en ik leer elke dag van de mensen die ik spreek. Ik kijk ernaar uit en heb tijdens de ontmoetingen de intentie dat het goede mag komen. Dat wat nu nodig is. Niet meer, niet minder.
Veel mensen willen net als ik anderen helpen. Waar je voor moet oppassen is dat een ego-behoefte niet op het helpen gaat zitten. Daarmee bedoel ik: Je bestaat omdat je helpt. Daarmee geeft het helpen bestaansrecht aan jouw leven.
Als iemand bestaansrecht aan jouw leven geeft, dan ben je gericht op krijgen. Je geeft opdat je krijgt. Dit merk je als je vanuit je hart iets voor iemand hebt gedaan en je krijgt geen dankjewel. Als je dan boos of beledigd bent, dan weet je dat een deel van het geven niet helemaal vrij was. Het was bedoeld om wat te krijgen.
Bestaansrecht krijgen is een ego-behoefte. De werkelijkheid is dat je bestaansrecht hebt. Dat kan de buitenwereld je niet geven, alhoewel veel bedankjes of bewondering vaak een pleister op de wond zijn als je niet voelt dat je al bestaansrecht hebt. Maar de wond geneest er niet van. Die vraagt vroeg of laat je aandacht.
Als je echt geeft vanuit je hart, kan het ook zijn dat de andere partij het niet ontvangt. Dat is jammer, maar niet dramatisch. Je kunt van de ervaring leren. Dan kun je bedenken, hoe je het de volgende keer anders kunt doen, zodat het wel lukt. Of je voelt dat het goed is dat je het toch gedaan hebt. Soms heb je een zaadje bij iemand geplant, wat pas later gaat groeien. En soms merk je dat je al voelde dat je het niet moest doen, maar dat je daar niet naar geluisterd hebt.
Als je geeft vanuit je hart, ervaar je zingeving in het geven zelf. Dat komt niet achteraf. Een ander kan je dan waarderen, dat is fijn. Maar als het niet zo is, dan is het ook goed. Je gaf niet omdat je waardering wilt hebben. Je gaf omdat dit is wat je wilt doen.
Zuiveren in het geven is ook een weg te gaan. Steeds weer ga je ontdekken wat je te geven hebt. Wat geef je? Wat wil je geven? Durf je het helemaal te geven? Vanuit welke bron en motief? Daarnaast mag je leren van de ander: Hoe gaat de ander om met de ontvangst van jouw geschenk. Wil iemand het hebben? Laat je de ander vrij in het ontvangen? Of wilde je toch iets krijgen, hoe klein ook? Ben je gelijkwaardig, geef je een les of maak je het klein? Is het nu de tijd om te geven of niet? Het vraagt steeds weer om een (innerlijke) afstemming. Met jezelf, met de ander en met het geheel. Daarom vind ik coaching zo leuk, er is ontzettend veel te leren in het ontwikkelen van jezelf als instrument.
Ooit heeft iemand mij gezegd: ‘Een belangrijk iemand is iemand die een ander belangrijk maakt.’ Voor mij is dit de essentie van een waardevolle ontmoeting. Je bent belangrijk voor elkaar. En daarvoor maak ik de ander belangrijk, want in elke ontmoeting kan ik iets leren en geven. Het effect is dat de ander mij ook belangrijk maakt. Ik ga voor de bijzondere ontmoeting. En dat kan met ieder mens. Ook met jou!
~ Annemarie Baltus
5 april 2016
