Het is vandaag 6 januari, Driekoningen, de dag van de wijzen. Met enige regelmaat ga ik naar de Katholieke Kerk in Putten. Wij hebben zo’n schattig kerkje en ik kom daar graag om geïnspireerd en weer een beetje dichter bij mezelf te raken. Afgelopen zondag stond achterop het kerkboekje het volgende fragment ter bezinning:
Wie zijn de wijzen?
De wijzen zijn zij, die altijd op weg willen gaan,
Altijd opnieuw willen beginnen.
Want wat in één keer gevonden wordt,
Is voorbarig en onbetrouwbaar.
Die weten dat de ster komt en gaat.
En ze verschijnt alleen als wij ze willen zien,
en haar licht schijnt nergens anders
dan in het hart
dat trouw en geduldig wil zoeken.
Fragment van Frans Cromphout SJ (1924-2003)
In: God is een verhaal (Tielt/Amsterdam 1975)
Ik werd geraakt door het ‘altijd opnieuw willen beginnen’. Want dat is wat ik ook doe. ‘Het gaat niet om het vallen, het gaat om het opstaan’, zeg ik elke keer tegen mezelf als het gebeurt. Dan denk je dat je er bijna bent… Het is nooit klaar, het leven beweegt altijd en vernieuwt zich.
We hebben een nieuwe website gemaakt. Eerst had ik als tekst: ‘Mijn naam is Annemarie Baltus, ik wil leven vanuit mijn essentie, rustig en liefdevol.’ Dat rustig en liefdevol heb ik geschrapt. Dat is wel een verlangen, maar zo ben ik nog niet. Met die tekst creëerde ik een ideaalbeeld, dat ik wel heel graag wil bereiken.
~ Annemarie Baltus
6 januari 2016
